ماه: خرداد ۱۳۸۹

در ذیل متافیزیکی که در جغرافیای فکری ایران‌زمین و جوامع متأثر و مرتبط با آن وجود داشته است می‌توان به این قبیل گفته‌ها و باورهای به‌شدت انسانی با جوهره‌ای عاشقانه برخورد و میل و ‌گرایش طبیعی فرهنگ ملی ایران را به این سمت و سوی مشاهده کرد که درون‌مایه‌ی زندگی معنوی تبار ایرانی را پدید آورده؛ اندیشه‌ای که در کانون آن “عاشقم بر همه عالم” قرار دارد، به مثابه بذری است که درخت فرهنگی ملت ایران را برآورده است. حکیم فردوسی که ذهن او از دالان حیات فکری تبارش گذشته و آن‌را باز اندیشیده و نگاهش از وجهی ناظر بر آن حیات فکریست، در عبارتی که به گفته‌ی روانشاد علامه دهخدا بالاترین آموزه‌ی بشریست، می‌فرماید ” همه عالم چون تن خویش خواه!”