بیانیه بیش از ۱۲۰ نفر از روشن‌فکران ایرانی در محکومیت سرکوب‌گری نظام و تجاوز نظامی خارجی به ایران
در هفته‌های اخیر امواج نگران کننده‌ای از چند سو برخاسته، و تهدید ایران به حمله ی نظامی باز در دستور کار قرار گرفته و بعضی مقامات دولت آمریکا، اسرائیل، انگلستان، بعضی دول دیگر، و حتی شماری از مخالفان حکومت ایران در تأیید چنان تهاجمی سخنان فاقد دقت و دور از تدبیر ابراز کرده‌اند. تحولات مهم و دورانساز موسوم به بهار عرب، بویژه سرانجام عبرت آموز دیکتاتور لیبی و نظام تبعیض- محور او که با مداخله ی مستقیم و عملیات نظامی ناتو محقق گشت، اینک کسانی را بدین طمع انداخته است تا رهایی ایران از دست نظام ستمگر فقیه سالار را در اجرای سناریویی مشابه بجویند. چنین سخنان و اقدامات نامسئولانه‌ای خطر عظیمی را متوجه ملت و مملکت ایران می سازد، و مایه نگرانی ماست.
ما امضاکنندگان این نامه، گروهی از کوشندگان راه آزادی و مدافعان حقوق بشر، خواهان گذار به دموکراسی در ایران، و برپایی حاکمیت برآمده از انتخابات عمومی و آزاد در راستای تأمین حقوق مدنی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی واقتصادی همه ی ایرانیان هستیم، و امید می‌بریم تا در آینده ای نزدیک نظامی در ایران قوام یابد که تمامی مردم ایران، زنان و مردان، از هر قوم، زبان و دین و باوری، بتوانند به شیوه ی برابر در اداره ی آن مشارکت آزادانه و حضور مؤثر داشته باشند. نظامی که نیمی از جمعیت کشور- زنان- را با تبعیض های ناروا از حقوق اساسی و برابر محروم نسازد. ما راه رسیدن به این خواسته را التزام اکید به حق حاکمیت ملی، حفظ تمامیت ارضی ایران، و استیفای همه جانبه حقوق مردم می‌دانیم.
رفتار جمهوری اسلامی ایران در عمر سی و اند ساله اش خلاف این بوده است: از مجازات شتابزده سران رژیم پیشین بدون رعایت موازین قضایی ، سرکوبی اقلیتهای قومی و مذهبی، نقض معاهدات بین المللی، شکنجه و کشتار زندانیان سیاسی، تداوم عامدانه ی جنگی ویرانگر، حذف برنامه ریزی شده ی معارضان داخل و خارج از کشور، تا گسترش تروریسم دولتی. دستگاه دیکتاتوری ولایت فقیه اعمال ضدّبشری و خلاف اخلاق را همواره در لفاف ایدئولوژیک فروپیچیده، و مشی مسئولیت گریزی را در سایه ی شعارهای مزوّرانه پیش برده است: این حکومت چه بسیار ستمگریها را به نام دین توجیه نموده، و چه فراوان معامله های غیرقانونی و زیانبار را با پرده پوشی انجام داده است.
بی پایگی منطقی و بی محتوایی ادّعاهای فریبنده دستگاه ولایت فقیه اکنون بیش از هر زمان دیگر برملا گشته است، و فساد مالی لایه‌های حاکمیت برخی از وفاداران به نظام حاکم را هم نگران کرده است. اینک این رژیم تنها از راه ارعاب و اختناق، به پشتوانه‌ی زندان و شکنجه می کوشد قدرتنمایی کند. دور نیست روزی که ایرانیان کابوس ظلم و جهل را از سر بتارانند، و با همدلی و همقدمی کشورشان را به جایگاهی شایسته در عرصه جهان برسانند. تقارن این فرصت تاریخی در ایران با تحولات دورانساز منطقه البته مایه ی امیدواری فراوان و نیز موجب فراخوان به تدبیر و عقلانیت هر چه بیشتر است.
ما امضاکنندگان این نامه نگرانیم که مبادا تشبث به مقولاتی همچون دخالت بشر دوستانه و حمایت از دموکراسی، دستمایه ی اقدامات ضدایرانی و جنایتهای غیرانسانی قرار گیرد. مبادا مفاهیم والا و آرمانی مانند دموکراسی، و کمکهای بشردوستانه و حقوق بشر نقاب قدرتپرستی و منفعت جویی عدّه ای قرارگیرد تا باز به ایران و ایرانی لطمه وارد سازند و کشور را به تباهی بیشتر بکشانند.
ما امضاکنندگان این نامه معتقدیم، و از سر مسوولیت انسانی اعلام می‌کنیم که کمکهای بشردوستانه و دموکراسی از دهانه‌ی توپ در نمی‌آید؛ کمکهای بشردوستانه و دموکراسی را موشک‌های هدایت شده ارمغان نمی‌آورد؛ کمکهای بشردوستانه و دموکراسی از شکم هواپیمای بمت افکن بر سر مردم فرو نمی‌ریزد ؛ کمکهای بشردوستانه و دموکراسی را طیاره‌های بدون سرنشین کنترل از راه دور شلیک نمی‌کند. ما با تهاجم نظامی به کشورمان ایران به هر مستمسک که باشد، از جمله بهانه‌ی نگرانی از ماجراجویی‌های نامسوولانه‌ی رژیم در فعالیت‌های هسته‌ای، مخالفیم. البته بهتر آن است که همه‌ی سلاح‌های هسته‌ای و کشتار جمعی یکسره از منطقه جمع‌آوری و خنثی شود. خیرخواهان مردم، از جمله حاملان و حامیان راستین دموکراسی برای ایران، خواه امروز درون مرزهای جغرافیایی کشور باشند خواه بیرون از آن، همصدا و همدرد با همه‌ی مردمند، و هرگز رضایت نمی‌دهند به حمله‌ی نظامی به ایران، به کشتن هزاران تن از آحاد ملت، و به تخریب زیرساخت‌هایی که در طیّ چندین نسل گام
به گام با تحمل هزینه‌های گزاف ایجاد شده است.
صدای اعتراض به سیاست سرکوب واختناق جمهوری اسلامی از همه جا از درون و برون ایران برمی‌خیزد. شایسته نیست گردهمایی یا تشریک مساعی مخالفان رژیم به کمک بیگانگان سازماندهی گردد، یا در چارچوب منافع و مقاصد دولت‌های خارجی پیش رانده شود. فعالیت‌ها نباید پشت درهای بسته‌ی بریده از نظارت مردم و مشارکت مستقیم تمامی نیروهای اوپوزیسیون که برای تحقق دمکراسی و حقوق بشر در ایران مبارزه می کنند پنهان بماند.
ما امضاکنندگان این نامه، با پرهیز از افتادن به دام دوگانه‌ی مغلطه آمیز «یا رژیم ولایت فقیه یا خاورمیانه جدید»، از همگان می‌خواهیم تا در این برهه ی سرنوشت- ساز هم نسبت به سرکوب‌گری رژیم هم نسبت به خطر تهاجمنظامی بیگانگان هشیار باشند و هشدار دهند. به ملاحظه‌ی مصلحت کشور به حکومت جمهوری اسلامی اکیداً توصیه می‌کنیم در جهت رفع ابهام از برنامه
هسته ای کشور با آژانس انرژی اتمی و ناظران بین المللی همراهی کند تا دلیلی برای تهدید به جنگ و ویرانی باقی نماند. از پژوهندگان آزاده می‌خواهیم تا هم فساد گسترده‌ی دستگاه ولایت فقیه را افشا کنند، هم نتایج ویرانگر نظامیگری جهانی را.
