بزرگداشت کوروش بزرگ
در تاریخ تیرروز (هفتم) از آبان‌ماه ۵۳٩ پیش از میلاد برابر با ۲٩ اکتبر یکی از بزرگترین و حساس‌ترین برگ‌های زرین تاریخ تمدن بشری رقم خورد. در چنین روزی سپاه ایران به فرمانروایی کوروش بزرگ هخامنشی بدون جنگ و خونریزی و تجاوز شهر کهن بابل را گشود. ورود کوروش بزرگ و سپاه ایران به بابل، جهان باستان و پس از آن را وارد مرحله نوینی از تاریخ بشری نمود.
تا پیش از کوروش بزرگ در بین فرمانروایان و جنگ‌آوران جهان رسم بر آن بود که اقوام پیروز بر قوم و سرزمین شکست یافته هر گونه رفتاری که می‌خواستند انجام می‌دادند. شهرها تخریب و به آتش کشیده می‌شد تجاوز و بی‌رحمی، چپاول و غارت اموال مردمان، بی‌احترامی به خدایان و آیین‌ها، خراب کردن پرستشگاه‌ها، به بردگی گرفتن کودکان و پیران و بسیاری دیگر از این گونه رفتارها جزو جدایی‌ناپذیر رفتار و منش یک فاتح و یا فاتحان بر مردم شکست یافته بود. این گونه رفتار به‌ظاهر مردانه و دلیرانه! گاهی نیز در بین فرمانروایان پیروز جزو افتخارات تاریخی آنها به ثبت و نگارش نیز در می‌آمد. از این‌گونه می‌توان به افتخارات آشور بانی پال در یورش به انشان و شوش (عیلام) و کوتیر ناخونته در یورش به سومر و یا چپاول نبوکد نصر در شوش اشاره داشت.
جالب‌تر اینکه هیچ‌گونه قانون و روش و فرمان جهانی نبود که بر رفتار نا به هنجار این فرمانروایان فاتح رسیدگی کرده و یا آنها را از زشتی کردار پس از پیروزیشان منع و خلع نماید!
در این جهان پر از افتخارات و مردم‌کشی‌ها بود که کوروش بزرگ پا به جهان گذاشت.
او پس از یکپارچه کردن اقوام ایرانی به‌ویژه ماد و پارس و با چیره شدن بر سرزمین های کهن چون لیدی و بابل توانست آنگونه که شایسته یک شهریار بزرگوار است بر جهانیان فرمان براند و فصل تازه‌ای را برای تمدن بشری بگشاید. او تمام رفتار شاهان و فرمانروایان ستمگر و متجاوز گذشته را مردود دانست و فرمانی (منشور حقوق بشر) صادر نمود که در آن به نژاد بشریت احترام گذاشته شود؛ به‌شکست‌یافتگان و ناتوانان حق زندگی و آزادگی داد و برده‌داری را برانداخت، به تمام اندیشه‌ها و آیین‌ها احترام و ارزش گذاشت و به گونه‌ای رفتار کرد تا جهان پس از او بر اساس فرمانروایی او رفتار شاهان و فرمانروایان را بسنجند و به آن ارزش و امتیاز بگذارند. او نخستین شهریاری بود که توانست به‌طور حقیقی و واقعی در رفتار و کردار حقوق بشر و ملل جهان را پایه‌گذاری نموده و اجرا نماید. همچنین انجام آن‌را برای همگان بویژه بزرگان و فرمانروایان واجب و ضروری دانست. او برای انسانیت و تعالی تمدن بشری و خدمت به مردمان شهریاری را ارزشمند می‌دانست نه برای سروری کردن و سلطه برمردمان.
رفتاری که چه پیش و چه پس از او کمتر فرمانراوایی توانست به اجرا در آورد. در منش و باور کوروش برزگ برای انسانیت مرز و حدی قرارنداشت، انسان‌ها از هر گونه نژاد و آیین و مذهب که باشند دارای ارزش و احترام هستند و حق آزاد زیستن برای همگان یکسان است. در برابر کوروش چه شاه و چه بینوا دارای ارزش انسانی و حقوقی یکسان هستند و نبایستی به حریم خصوصی و ارزش‌های معنوی و زندگی آنها تجاوز نمود. او به دیگران آموخت که دراوج نیرومندی و فرمانروایی می‌توان مردمان را دوست داشت و برای آزادی آنها ارزش قایل شد.
این چنین روزی را گرامی می‌داریم و برای پاسداشت کوروشِ بزرگ رفتار و آزاد منشی این شهریار بزرگ را می‌ستاییم و بر آن افتخار می‌نماییم. باشد که ما فرزندان شایسته‌ای برای ادامه و زنده نگهداشتن آیین و فرمان او باشیم تا بتوانیم بر منش و باور و نژاد تمام انسان‌ها چه در حال و چه آینده ارزش و احترام قایل شویم.
پاینده باد فر و فرهنگ ایرانزمین
